Σε μια γωνιά μαζεύτηκαν τα φύλλα
Ξεροί κι ανθόσπαρτοι καρποί,
Τού φθινοπώρου τ'άνθη ξεραμένα
Σε άπνοια απογόνων τη σιωπή.

Σε μια γωνιά στέκει βρεγμένο
Δίχως φτερά ένα πουλί
Κι από τα πόδια είναι δεμένο
Στου φθινοπώρου την αυλή.

Βίος ανθόσπαρτοι οι κλώνοι
Κι οι ανθοδέσμες ειν'οί χρόνοι,
Αιχμάλωτοι σε μια γωνιά
Σφιχτά δεμένοι στη μπουνιά.

Σε μια γωνιά μικρή του παραδείσου
Κλαίνε οι πρόγονοι βαριά,
Που μπόλιασαν ξερά δεντρά ν'ανθίζουν
Και βγάλανε αγκάθια στα κλαδιά.

Σε μια γωνιά βαθιά στο νου μου
Είναι κρυμμένος σα θεριό
Ο ήλιος του καλοκαιριού μου
Που δε φοβάται τον καιρό.