-Μια σχόλη μιαν ημέρα που ήτονε Κυριακή
βγήκα να σεργιανίσω κάτω στην Οβριακή.
Θωρώ μιαν Οβριοπούλα και ητονε μοναχή
και εγδύνεντο η πλανεύτρα να πάει να λουστεί.
Εγδύνεντο η πλανεύτρα κι έλυνε τα κουμπιά
και έλαμπε ωσάν τον Ήλιο από την ομορφιά.

Η γούρνα μαρμαρένια το τάσι της χρυσό
και η βρύση φιλντισένια με σκαλιστό αϊτό
δίχως να της μιλήσω και δίχως να της πω
μου λέει αυτή εμένα καλώς τον αγαπώ.
Μα αν θέλεις Ομριοπούλα να γίνεις Χριστιανή
να λούγιεσαι Σαββάτο να αλλάζεις Κυριακή
και να μεταλαβαίνεις το Πάσχα την Λαμπρή.

-Τη μάνα μου θα ρωτήσω και εκείνη ότι μου πει
και τότε Χριστιανάκι σου δίδω απιλογή.
Μάνα ένα Ρωμιάκι και με παρακαλεί
για να μεταγυρίσω στην πίστη την καλή
να λούγομαι Σαββάτο να αλλάζω Κυριακή
και να μεταλαβαίνω το Πάσχα την Λαμπρή.

-Καλλιά να σε'βρω κόρη στου Τούρκου το σπαθί
παρά τον λόγο που πες να τονε ξαναπείς.
Μωρή δεν τα λυπάσαι τα αδέλφια σου τα δυο
και εμένα να με βάλεις εις τον βαρύ καημό.

-Μάνα δεν τα λυπούμαι τα αδέλφια μου τα δυο
και εσένα θα σε βάλω εις τον βαρύ καημό.