Είναι ώρες που σπας
και κάποιες άλλες
που απ’ το παράθυρό σου γελάς.
Που το `χουν ζωσει πολλά
μικρά λουλούδια ηλεκτρικά
και τ’ απογεύματα τα βάζεις στο δωμάτιό σου.
Δεν έχεις άλλη αντοχή
γι’ ακόμα μία προσευχή
δε βρίσκει χώρο η λογική
στον κόσμο τον δικό σου.
Ακούς απ’ έξω μια κραυγή
μα δε κουνιέσαι από εκεί
κι ας ξέρεις μέσα σου
πως `κοψαν τον ηλέκτρανθό σου.
Τίποτα πια δε κρατάει
για πάντα ο θάνατος ζητάει
κι έχεις αφήσει άδειο τώρα το δωμάτιό σου.
Και κάποιες νύχτες εκεί
ακούω απ’ έξω μια φωνή
εκεί που τώρα πια μιλάς
με τον ηλέκτρανθό σου.