Δεν μ’ αγαπάς ειλικρινά
Τα μάτια σου το λένε,
Γιατί γελάς και με κοιτάς
Μα τα δικά μου κλαίνε.

Βοτάνι λησμονιάς ζητώ
Μιαν εποχή να σβήσω,
Κι ίσως μπορέσω μια πληγή
Που αιμορραγεί να κλείσω.