Μέσα στο μυαλό μου είχα οδηγό μου
έρωτα να μη πιστέψω πια.
Τίποτα μη δώσω, τείχη να σηκώσω
άλλο μη πονέσει η καρδιά.

Ένα φως ανάβει σπάει το σκοτάδι
είναι η δική σου η ματιά.
Πήρες μες τη νύχτα ότι φόβο είχα
στην απέραντη σου αγκαλιά.

Είναι πρώτη φορά που Δεκέμβρη καιρό
δεν φοράω παλτό, ούτε μελαγχολώ.
Έχει πάρει φωτιά η δική μου ψυχή
μες τα χέρια σου ζω μια μεγάλη στιγμή.

Είναι πρώτη φορά που στο κόσμο αυτό
το δικό μου εαυτό θεωρώ τυχερό.
Με προσέχεις εσύ, όλα είναι γιορτή
από μάτι κακό πρέπει να φυλαχτεί
η αγάπη αυτή.

Ήθελα να φεύγω για να αποφεύγω
λόγους και αιτίες να δεθώ.
Κάθε εμπειρία μία δοκιμασία
άλλο είπα δεν αιμορραγώ.

Το φιλί σου φταίει κι όλο καταρρέει
ότι είχα χτίσει στο μυαλό.
Άλλαξα μαζί σου δίπλα μου κοιμήσου
έγινες ο λόγος για να ζω.

Είναι πρώτη φορά που Δεκέμβρη καιρό
δεν φοράω παλτό, ούτε μελαγχολώ.
Έχει πάρει φωτιά η δική μου ψυχή
μες τα χέρια σου ζω μια μεγάλη στιγμή.

Είναι πρώτη φορά που στο κόσμο αυτό
το δικό μου εαυτό θεωρώ τυχερό.
Με προσέχεις εσύ, όλα είναι γιορτή
από μάτι κακό πρέπει να φυλαχτεί
η αγάπη αυτή.