Ξεκλείδωσε με
είμαι ένα γράμμα που αδιάβαστο έχει μείνει
ένα τσιγάρο δίχως στάχτη, νικοτίνη
κι αγάπησε με κι αγάπησε με.

Ξεκλείδωσε με
είμαι συρτάρι που δεν το `χουνε ανοίξει
είμαι μια άνοιξη που ξέχασε ν’ ανθίσει
και πίστεψε με, πίστεψε με.

Δεν έχω πει το σ’ αγαπώ γιατί φοβάμαι
πως αν θα φύγεις πάλι πίσω μόνος θα `μαι
και κάθε βράδυ στα σεντόνια που κοιμάμαι
κλειδώνομαι, κλειδώνομαι.
Δεν έχω πει το σ’ αγαπώ γιατί φοβάμαι
πως αν θα φύγεις πάλι πίσω μόνος θα `μαι
κι έρχονται νύχτες που το μέλλον μου θυμάμαι
και πνίγομαι, πνίγομαι.

Ξεκλείδωσε με
είμαι φεγγάρι που τη γη του έχει χάσει
και μες στο σύμπαν προσπαθεί να βρει μια στάση
και φώναξε, φώναξε με.

Δεν το `χω πει το σ’ αγαπώ γιατί φοβάμαι
πως αν θα φύγεις πάλι πίσω μόνος θα `μαι
και κάθε βράδυ στα σεντόνια που κοιμάμαι
κλειδώνομαι, κλειδώνομαι.
Δεν το `χω το σ’ αγαπώ γιατί φοβάμαι
πως αν θα φύγεις πάλι πίσω μόνος θα `μαι
κι έρχονται νύχτες που το μέλλον μου θυμάμαι
και πνίγομαι, πνίγομαι.