Μου λες πως χάθηκα, πως κάπως βιάστηκα
και ότι έφτιαξα σου το `φτιαξα μισό.
Στη νύχτα σκόρπισα και δε σε ρώτησα
αν έχει η αγάπη μας οδό και αριθμό.

Μου λες πως ξέχασες, ότι είχες έχασες
κι ότι σου χάρισα στο χάρισα λειψό
Δίπλα σου πέρασα και σε προσπέρασα
με ένα άγγιγμα κρυφό μα τυπικό.

Μα το φιλί που σου χρωστάω,
αλλού μη ψάξεις να το βρεις,
στο λέω απ’ τα βάθη της ψυχής μου
και της άδειας μου ζωής.
Γιατί τα χείλη αν ενωθούνε
δε θα `ναι λάθος μιας στιγμής,
θα `ναι το τέλος μιας φράσης
που λέει εγώ, κι εσύ, εμείς.

Μόνη μου βρέθηκα κι έτσι σε σκέφτηκα
πάλι να παίζεις της αγάπης το κρυφτό.
Τ’ αστέρια μέτρησα και μέσα μου έκρυψα
ότι φαινόταν και δεν ήθελα να δω.

Μα το φιλί που σου χρωστάω,
αλλού μη ψάξεις να το βρεις,
στο λέω απ’ τα βάθη της ψυχής μου
και της άδειας μου ζωής.
Γιατί τα χείλη αν ενωθούνε
δε θα `ναι λάθος μιας στιγμής,
θα `ναι το τέλος μιας φράσης
που λέει εγώ, κι εσύ, εμείς.