Βάρδια μπαίνει, βάρδια βγαίνει και η ώρα δεν περνά
όλο ακούω βήματα σαν κάποιος να `ρχεται κρυφά

Φώτα τρέμουν, φώτα σβήνουν κ’ είν’ η σκάλα μου βαριά
κλείνω τα μάτια, λέω θα’ φύγουν κι όλο έρχονται κοντά
πάνω μου πέφτει σκιά

Κάθε χτύπος, κάθε λέξη μ’ έχει κλείσει φυλακή
έριξα το σύνθημα παρασύνθημα σιωπή

Κάθε ώρα που περνάει η δική μου φυλακή
αχ να σ’ είχα εδώ κοντά μου να αντέξω τη σιωπή
πίσω δε θα `ρθει πια αυγή

Μοιάζουν όλα ξένα πάλι κι ο αέρας με χτυπά
σαν χαράξει φτάνει το πλοίο τώρα φαίνεται δειλά

Μέρα μπαίνει, μέρα βγαίνει το λιμάνι μια αγκαλιά
ρίχνω στο κύμα, ότι δεν μένει μέσα μου ποτέ βαθειά
μέσα μου καίει σαν φωτιά

Κάθε χτύπος, κάθε λέξη μ’ έχει κλείσει φυλακή
έριξα το σύνθημα παρασύνθημα σιωπή

Κάθε ώρα που περνάει η δική μου φυλακή
αχ να σ’ είχα εδώ κοντά μου να αντέξω τη σιωπή
πίσω δε θα `ρθει πια αυγή