Θυμάμαι τις βόλτες με τ’ αμάξι
χιλιόμετρα πολλά ως να χαράξει
και μια σου λέξη μες στη σιωπή να κάνει θόρυβο τρελό, σα βεγγαλικό.

Θυμάμαι τις βόλτες καλοκαίρι
κάτω άπ’ τον ήλιο χέρι χέρι
και στο γρασίδι να κυλιόμαστε σε μια εξοχή μακρινή.

θυμάμαι να κάνεις μια ευχή
για αγάπη αληθινή
κι ένα αστέρι να πέφτει στη γη.

Και να `μαστε μετά από χρονιά εδώ
στο παγκάκι το γνωστό
και το χέρι σφιχτά σου κρατώ.

Θυμάμαι, θυμάμαι…

Θυμάμαι να βγαίνεις στο μπαλκόνι
να αφήνεις ένα κόκκινο μπαλόνι
και να μου λες πως την αγάπη μας μέσα του κρατά, την πάει ψηλά.

Θυμάμαι το ροζ ποδήλατο σου
αραγμένο κάτω από το πατρικό σου
και έναν κήπο με λουλούδια γεμισμένο και εσύ στην αυλή.

Θυμάμαι να κάνεις μια ευχή
για αγάπη αληθινή
κι ένα αστέρι να πέφτει στη γη.

Και να `μαστε μετά από χρονιά εδώ
στο παγκάκι το γνωστό
και το χέρι σφιχτά σου κρατώ.