Μέσα στον κόσμο αυτό που γεννήθηκα
μου’ πανε να σωπάσω κι αρνήθηκα
μου’ πανε μην ανοίγω το στόμα μου
μες στο ψέμα να ζω.

Όμως έχω τη σπίθα στο βλέμμα μου
και αλήθεια ρέει στο αίμα μου.
Στη σιωπή μου, για χρόνια, βυθίστηκα
νιώθω πως θα πνιγώ.

Για πόσο ακόμα
θα ζω με σώμα δανεικό:
Για πόσο ακόμα
θα κρατάω το στόμα μου κλειστό:

Μέσα στον ύπνο μου όνειρα χίμαιρες
κι οι αγάπες πάντα εφήμερες.
Προδοσία, τριάντα αργύρια
κι ούτε ένα φιλί.