Του Αι Γιωργιού τσι κοπελιές
μα και του Αη Γιάννη
μόνο η μανα του Χριστού
στην ομορφιά τζη φτάνει.

Το Περαχώρι ελάτρεψα
καλλιά απο το Μετόχι
έκεια η καρδιά μου αγαπά
και μυστικό τζη το χει.

Mόνο οντε κάνω στο Λαγγο
τη βόλητα πάνω κάτω
αισθάνομαι τον μπέτη μου
με έρωντα γεμάτο.

Eίπε μου ένα σαγαπώ
οψάργας στο μειντάνι
και δα γυρίζω τα βουνά
κι ο κόσμος δε με βάνει.

Οσα φεγγάρια είδανε
στα Ανώγεια οι πλατάνοι
τόσα κ εμένα ο έρωντας
πεισματικά μου κάνει.

Nα χτίσω θέλω εκκλησά
στου έρωντα τη χάρη
να πέμπω τα σκολόβραδα
το πόνο τασημάρι.

Δε δίνει ο έρωντας βουλή
τση κεφαλλης ντου κάνει
και μόνο τσι αγέννητους
σε ταραχτά δε βάνει.

Nα κάτεχα ο έρωντας
που χει τη κοιμηθια ντου
να του περνα τα τόξα ντου
να ιδώ την αντρειά ντου.

Στα ανώγεια ζει ο έρωντας
κ όλο το κόσμο ορίζει
και των αθρώπων τσι ζωές
αυτός χαλά και χτίζει.