Έτσι -- πάντα δίπλα στους καπνούς
μέσα στα χαλάσματα μέσα στις πέτρες
έτσι -- πάντα δίπλα στους πνιγμένους
στα κουρέλια τού ίσκιου μας μες στον χειμώνα
έτσι -- πάντα δίπλα στα ρινίσματα μιας ψιλής βροχής
μέσα στη νύχτα που πριονίζει όλη νύχτα
τ’ ασημένια δέντρα
τον μολυβένιο ουρανό
το χάρτινο φεγγάρι
έχουμε μια ραγισματιά
κ’ η ώρα δε μας παίρνει
να μας αγγίξει κάποτε σαν χάδι
ένα φτερό αυτοκινήτου.