Σαν τον Οδυσσέα πάνω στο κατάρτι
ψάχνω της ζωής μου τη χαμένη Ιθάκη
θάλασσες περνάω και στεριές αφήνω
όμως το αίνιγμά σου κόσμε δεν το λύνω.

Σαν τον μετανάστη με καρδιά πυξίδα
την Ιθάκη βρίσκω πάντα στην πατρίδα
κι όλοι μου οι δρόμοι πάντα εκεί με φέρνουν
σε μια μάνα ρίζα τη ζωή μου δένουν.

Τούτο το ταξίδι τελειωμό δεν έχει
όποιος ταξιδεύει ξέρει να τ’ αντέχει
πελαγίσιες στράτες πως να σας ορίσω
πάντα κάποιος λόγος με γυρίζει πίσω.

Σαν τον μετανάστη με καρδιά πυξίδα
την Ιθάκη βρίσκω πάντα στην πατρίδα
κι όλοι μου οι δρόμοι πάντα εκεί με φέρνουν
σε μια μάνα ρίζα τη ζωή μου δένουν.