Μέθυσε πάλι η καρδιά κι αναζητά,
το ξεχασμένο το φιλί,
κι η μοναξιά, της το φωνάζει δυνατά,
απ’ του σεβντά της το κελί.

Ποιος μπορεί να δώσει μάχη,
δίχως άρματα,
και ποιος δε γυρεύει αγάπη,
τα χαράματα.

Τώρα γιατί σε πιάνει το παράπονο,
και στα στενά παραπατάς,
μες στην αγάπη θα τη βρεις τη δύναμη,
τα δύσκολα να πολεμάς.

Ποιος μπορεί να δώσει μάχη,
δίχως άρματα,
και ποιος δε γυρεύει αγάπη,
τα χαράματα.