Τη λυπάμαι κάθε μέρα που περνάει, τη λυπάμαι,
τον εαυτό της ρίχνει κάτω, τόσο κάτω, πιάνει πάτο,
δε θα ήθελα ποτέ να `χα αυτή τη θέση, Θεέ μου,
τον εαυτό της ρίχνει κάτω, τόσο κάτω, πιάνει πάτο.

Με τα φιλιά της με κρατάει
και υποσχέσεις μού ζητάει,
με τα χιλιάδες "σ’ αγαπώ" της
με έχει δέσει απ’ το λαιμό της.

Δεν έχει το Θεό της,
δεν έχει το Θεό της, .

Τη λυπάμαι όταν με παρακαλάει, τη λυπάμαι,
όταν λέει "εδώ θα μείνω", τι να κάνω, τη λυπάμαι,
όταν κλαίει να γυρίσει, σε ρωτάω, τι να κάνω,
τον εαυτό της ρίχνει κάτω, τόσο κάτω, πιάνει πάτο.

Με τα φιλιά της με κρατάει
και υποσχέσεις μού ζητάει,
με τα χιλιάδες "σ’ αγαπώ" της
με έχει δέσει απ’ το λαιμό της.

Δεν έχει το Θεό της,
δεν έχει το Θεό της, .

Με τα φιλιά της με κρατάει
και υποσχέσεις μού ζητάει,
με τα χιλιάδες "σ’ αγαπώ" της
με έχει δέσει απ’ το λαιμό της.

Δεν έχει το Θεό της,
δεν έχει το Θεό της, .