Η νύχτα ένα τραγούδι στο Καμερούν,
μοιάζει απαλό σαν χνούδι σ’ όσους τ’ ακούν.

Μια γυναίκα, χτες, βρήκε δυο στρατιώτες
μέσα στις φοινικιές,
κι ήρθαν δυο φορές, στου κορμιού τα βάθη,
δυνατές στιγμές.

Ο πόλεμος έφυγε, οι άνθρωποι τον ξεχνούν
κι αυτοί που θυμούνται, δεν ζουν.

Τα βράδια, οι μελωδίες στο Ισπαχάν
θυμίζουν τραγωδίες σ’ όσους μεθάν.

Μια γυναίκα, χτες, βρήκε τα παιδιά της
μέσα στις φοινικιές,
εκατό φωτιές άναψε η ματιά της
για να δει τις πληγές.

Ο πόλεμος έφυγε, οι άνθρωποι τον ξεχνούν
κι αυτοί που θυμούνται, δεν ζουν, δεν ζουν.