Κάθε φορά που η πόρτα ανοίγει
κάτι παράξενο με πνίγει.
Κάθε φορά που φεύγεις, που τριγυρνάς
δεν με σκοτώνεις, όμως με τυραννάς.

Αυτή δεν είναι μαχαιριά
που κομματιάζει την καρδιά.
Είναι φαρμάκι δυνατό
που φέρνει θάνατο αργό.

Μα εν μπορείς να καταλάβεις
δεν σβήνουν οι φωτιές που ανάβεις.
Με τυραννάς κι είναι αμαρτία αυτή
να μου `χεις κάνει τη ζωή μου φρικτή.

Αυτή δεν είναι μαχαιριά
που κομματιάζει την καρδιά.
Είναι φαρμάκι δυνατό
που φέρνει θάνατο αργό.