Κάνω θάλασσα το δάκρυ
κι είμαι βάρκα σε μιαν άκρη.

Έρημη και ξεχασμένη
με την άμμο σκεπασμένη
του σεβντά καιρό ανημένω
και στα κύματα εμπαίνω.

Έλα γίνε ο βαρκάρης
τα κουπιά να κουμαντάρεις.
Έλα κι άνοιξε πανιά
για να βγούμε στ’ ανοιχτά.

Βόλτα στο γυαλό να πάμε
με τους γλάρους να μιλάμε.

Και το σούρουπο σαν φτάσει
Κι έχει η θάλασσα κοπάσει.

Της αγάπης σου το δίχτυ
άπλωσέ το μεσονύχτι.
Να `χουμε καλή ψαριά
χάδια έρωτα φιλιά