Μου λεν’ πολλά για τα παλιά
τα λάθη που `χεις κάνει,
μου λένε πως θα `ρθεί καιρός
να καταλάβω δυστυχώς
πως θα πληρώνω όσο ζω
τον έρωτά σου τον διπλό.

Η αγάπη σαν ήλιος τυφλώνει,
δε μπορείς παραπέρα να δεις
κι αν με δάκρυ τα λάθη πληρώνει
δε μπορείς να την απαρνηθείς.

Δεν μπορείς, δεν μπορείς.

Δεν είσαι εσύ, μου λεν’ πολλοί,
αυτή που θα με νιώσει,
δεν είσ’ αυτή που θα μπορεί
την πίκρα μου να μοιραστεί,
εσύ μια μέρα ξαφνικά
θα μου ρημάξεις την καρδιά.

Η αγάπη σαν ήλιος τυφλώνει,
δε μπορείς παραπέρα να δεις
κι αν με δάκρυ τα λάθη πληρώνει
δε μπορείς να την απαρνηθείς.

Δεν μπορείς, δεν μπορείς.