Όσο και να το προσπαθήσω δεν μπορώ να σ’ αφήσω
όσο και να σ’ το τραγουδήσω πώς μπορώ να σε πείσω
πως το σύμπαν όλα θ’ αφήσω για να σε ξαναζήσω
μα οι στιγμές που αφήνουμε πίσω δεν ξαναγυρνούν
τι μπορώ να κάνω;
με κεντούν τα σημάδια σου στην άμμο.

Όσο και αν λέω "εντάξει", πρέπει να βάλω μια τάξη
στου μυαλού μου την έρημη χώρα πριν να έρθει η μπόρα
κι όσο ετούτη η γη θα γυρίζει, κι όσο η θάλασσα αφρίζει
θα `σαι η μία και μόνη λιακάδα, το ζεστό πρωί
που δε θα τελειώνει
μια κραυγή που τη λογική θολώνει.

Όσο εμπρός σου απλώνεται δρόμος, αφέντης σου θα `ναι ο χρόνος
κι ώσπου να βρεις του μίτου την άκρη στο μάγουλό σου ένα δάκρυ
θα κυλάει θα στεγνώνει και πάλι...
πάλι απ’ την αρχή όλα θα γυρνάνε
μια ζωή...