Μα μένα μου `χει η καρδια αντάρτικο στεμένο
και πόλεμο στον έρωτα μικρή μου περιμένω.

Πως την κουράζω την καρδιά παράπονα δεν κάνει
μα τους κανονικούς παλμούς αρχήνισε και χάνει.

Πολυκουράζω την καρδιά και μου παραπονάται
άραγε τούτο το κορμί πάντα θα τυραννάται.

Παραπονάται μου η καρδιά γιατί δε νταγιαντίζει
του κορμιού τσι συμφορές κι άρχισε και κλονίζει.

Φέρνεις ευθύνη στη ζωη μικρή μου αν ποθάνω
γιατί χαρά δε μου `δωσες στον κόσμο τον απάνω.

Φουρτούνες πίκρες και καημούς βάσανα και οδύνη
παλεύω στην αγάπη σου κι εχεις μεγάλη ευθύνη.