Αν μ’ αγαπούσες,
για μένα αν πονούσες
τα κοφτερά σου λόγια
δε θα με κερνούσες.

Φτάνει ο πόνος μου
φτάνουν τα δάκρυα
για την αγάπη σου
που έτρεξαν ποτάμι.

Πόσο σ’ αγάπησα
πόσο σε πόνεσα
μα όλα αυτά
πια πήγανε χαράμι.

Αν είσαι άνθρωπος κι εσύ
κι έχεις καρδιά ευγενική
μη βασανίζεις μια ψυχή
που τόσο σ’ αγαπάει.

Είναι συντρίμμια
για σένα η καρδιά μου
κι έχουν στερέψει
τώρα πια τα δάκρυά μου.

Για την αγάπη σου
και τι δεν έκανα
μα εσύ τα νόμιζες
αυτά για παραμύθια.

Ποτέ δεν άκουσα
από τα χείλη σου
μια λέξη όμορφη
μα ούτε την αλήθεια.

Αν είσαι άνθρωπος κι εσύ
κι έχεις καρδιά ευγενική
μη βασανίζεις μια ψυχή
που τόσο σ’ αγαπάει.