Ω Αθήνα μου ωραία,
όπου πάω δεν ξεχνώ
τα δικά σου τα κορίτσια
τα θυμάμαι και πονώ.

Στο ντουνιά πουθενά
δεν υπάρχουνε
οι φτωχογειτονιές
να `χουν τόσες ομορφιές.

Αθηναίισσα γλυκιά μου
σ’ έχω πάντα στην καρδιά μου,
σ’ έχω πάντα στην καρδιά μου
Αθηναίισσα γλυκιά μου.

Απ’ του Υμηττού τα πεύκα
έχουν πάρει ομορφιά
τα κορίτσια σου Αθήνα
μοιάζουν σαν την ζωγραφιά.

Στο ντουνιά πουθενά
δεν υπάρχουνε
οι φτωχογειτονιές
να `χουν τόσες ομορφιές.

Αθηναίισσα γλυκιά μου
σ’ έχω πάντα στην καρδιά μου,
σ’ έχω πάντα στην καρδιά μου
Αθηναίισσα γλυκιά μου.