Τώρα που θα χωρίσουνε
για πάντα οι δυο μας δρόμοι
από τον κόσμο ζήτησα
γονατιστή συγγνώμη.

Αυτός ο κόσμος ο καλός
ποτέ δεν είπε λέξη
κι ας ήξερε κι ας πίστευε
πως είχα τόσο φταίξει.

Ήμουνα μάνα κι έβγαλα
για πάντα απ’ την καρδιά μου
το σπίτι μου, τον άντρα μου
και τα μικρά παιδιά μου.

Μα πρόφτασα πριν τα παιδιά
να μάθουν την αλήθεια
να ξέρεις όσο τη φωτιά
που μου `καιγε τα στήθια.

Μη μου μιλάς, μη μου ζητάς
ούτε στιγμή να μείνω,
θέλω μια μάνα στοργική
πάλι να ξαναγίνω.

Θέλω στου νόμου να βρεθώ
πάλι τα μονοπάτια
και να κοιτώ τον άντρα μου
με θάρρος μες στα μάτια.