Κρύος πού `ναι ο Χειμώνας
όταν μονάχος, διαβαίνεις στο χρόνο.
Κρύα η πνοή και η ψυχή σου
όταν δεν έχεις κάποιον στο δρόμο.

Το σπίτι σου είναι άδειο
και σε τρομάζουν οι σκιές,
σκιές που ζωντανεύουνε
στου κρεβατιού σου,
στου κρεβατιού σου τις γωνιές.

Η νύχτα είναι μεγάλη
και θέλεις να ουρλιάξεις.
Τα ο- τα όνειρά σου
πιστά, και τρέμεις,
τρέμεις μην κλάψεις

Χαστούκια οι στάλες χορεύουν
στης καρδιάς σου τον παλμό
δακρύζει ο ουρανός
με το δικό σου,
με το δικό σου τον καημό.

Δακρύζεις κι εσύ που γυρνάς να ξεχνάς
και δεν έχεις που να πας.