Τα τσακισμένα νιάτα μου
κοιτάζω στον καθρέφτη,
τις πίκρες που με κέρασες,
πολύ νωρίς με γέρασες
και βλέπω στον καθρέφτη
το δάκρυ μου που πέφτει.

Κι αν ξέπεσα κι αν ξόκειλα
κι αν ζω στην αμαρτία
εσύ είσαι η αιτία,
εσύ είσαι η αιτία.

Στον έρημο τον βίο μου
για σένα τυραννιέμαι,
εσύ που μ’ εγκατέλειψες
στον βούρκο μέσα μ’ έριξες
και ζω και τυραννιέμαι
γι αυτό σε καταριέμαι.

Κι αν ξέπεσα κι αν ξόκειλα
κι αν ζω στην αμαρτία
εσύ είσαι η αιτία,
εσύ είσαι η αιτία.

Τα τσακισμένα νιάτα μου
κοιτάζω στον καθρέφτη,
τα όνειρα κι οι ελπίδες μου
χαθήκαν στις ρυτίδες μου
και βλέπω στον καθρέφτη
το δάκρυ μου που πέφτει.

Κι αν ξέπεσα κι αν ξόκειλα
κι αν ζω στην αμαρτία
εσύ είσαι η αιτία,
εσύ είσαι η αιτία.