Αντιλαμπές των ματιών σου ο ουρανός,
το δείλι τυλιγμένο στα μαλλιά σου.
Μοσχοβολά ο αέρας στις μασχάλες σου.
Τρίζει κι ανοίγει ο ουρανός στ’ αστέρια.

Σ’ ανασαίνω και μεθώ απ’ το άρωμά σου.
Κι ημερεύει ο καιρός,
σκοτεινιάζουν οι άνθρωποι
απ’ την ευωδιά της αγάπης.