Συλλαβίζεις τον έρωτα στα χείλη μου,
διαλέγεις τις αφές. Μέρα τη μέρα
έρχεσαι πιο κοντά μου, λιώνει το ατσάλι∙
απλώνεις και μετριέσαι στα μέλη μου.

Είσαι μια ψίχα μουσκεμένο ψωμί.
Πότισες για καλά, άρχισες κι ανασαίνεις.