Όταν περνούν τα σύννεφα γίνεσαι βροχή∙
πέφτεις επάνω μου και υπάρχεις,
με κάνεις ουρανό, σμίγεις μαζί μου.
Αυτοαναιρείσαι και γίνεσαι πεπερασμένη
αυτοαναιρούμαι
και γίνομαι άπειρος όπως εσύ.
Μεταμορφωνόμαστε ο ένας στον άλλον.
Χωρίς εσένα που γίνεσαι εγώ
πώς θα υπάρξω;
Χωρίς εμένα που γίνομαι εσύ
πώς να υπάρξω;
Καθένας κλείνει μέσα του τον άλλον
και τον εαυτό του.
Γίνεσαι αιώνια μέσα σε μένα το φθαρτό
γίνομαι εφήμερος μέσα σ’ εσένα την αιώνια.
Γι’ αυτό φαντάζουμε εφήμεροι κι αιώνιοι.
Αδύνατο να φύγει από μένα
αδύνατο να δραπετεύσω από σένα.
Κινούμαστε και υπάρχουμε μαζί.