Στρογγυλή μέρα σαν γεμάτο μεροκάματο.
Απ’ το πρωί την ανασαίνω μοσχοβολά
φρεσκοπλυμένη μπλούζα και θυμάρι.

Δέξου με πάλι στην αγκάλη σου,
ν’ αλλάξει το κορμί μου φύλλα,
να φτερωθούν τα γόνατα, οι ώμοι.

Να `ναι οι μέρες μου ατέλειωτες, γεμάτες.