Η Άνοιξη κράτησε λίγο. Δεν καταλάβαμε
πότε ξεράθηκαν τα χόρτα – αλλού είχαμε στραμμένη την ψυχή.
Από το μέρος της θάλασσας μαίνονταν οι καταιγίδες,
άφριζαν κύματα στις βραχώδεις σπηλιές
και στους λόγους τα πεύκα κυρτωμένα
με το ανάκατο φύλλωμα σαν κεφάλι αρρώστου.

Γιατί είχαν μέσα στην άνοιξη αυτή πολλοί
βαρείς χειμώνες την ψυχή μας αλωνίσει.