|
Στίχοι: Τέλος Άγρας
Μουσική: Αμελοποίητα
Στεκάμένα νερόφυλλα
στο νερό τρέμουν, που κυλά.
Στο μικροσταυρόδρομι
δε νύχτωσε ακόμη.
Κι εγώ, που ωσαν γλυκό καρπό,
κρατάω το χέρι που αγαπώ,
σφιχτό κι εμπιστευμένο
- κι εγώ, που το παγαίνω;
Και πού, και ποιος να μου το πει
που όλα τριγύρω είναι σιωπή;
-σιωπή, και σβήνει η μέρα
στα σύννεφα του αγέρα
κι η γης βαθιά κι η γης μπροστά
λες και το εγώ της μελετά
και κλειεί, και σκοτεινιάζει
κι ο κόσμος δεν την νοιάζει
σιωπή - και πάει ως την καρδιά
της γης η σκέτη η μυρωδιά.
- Εκεί, στο δέντρο πίσω,
πάμε, να σε φιλήσω;
Και τι αν στο πω κι αν δε στο πω,
τέτοιες στιγμές, πως σ’ αγαπώ;
Κάλλιο ας χαρούμε, πέρα,
τα σύννεφα του αγέρα...
Λάμψη καμιά, φωνή καμιά.
Όλα είναι δρόσο κι ερημιά
κι όλα είναι φρέσκο χώμα.
Να σε φιλήσω ακόμα;
|
| | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | Δημοφιλία: - Αναγνώσεις: 654 Σχόλια: 0 Αφιερώσεις: 0
| | | | | | |
|