Της φαντασίας το πέλαο στα κλεισμένα
λάμπει τα μάτια μου: έρωτες καβάλα
σε δερφίνια, χαρούμενη φευγάλα
σημαδεύουν πανιά, ζωγραφισμένα

με φτερωτά θεριά, όνειρα μεγάλα
κυνηγούν· ο Αλφειός ερωτεμένα
κι άβροχα τα νερά του σε ανθισμένα
ακρογιάλια κυλάει μέλι και γάλα,

για την πηγή, που μύρεται ασημένια·
του ιδανικού οι σειρήνες το μοιραίο
τραγούδι τους σε βράχη διαμαντένια

σκορπάν και συ κρεμιέσαι με τ’ ωραίο
γέλιο και με τ’ αγγελινό σου σχήμα
λαμποκοπώντας, όνειρο στο κύμα.