Ψίθυροι αλλοφερμένοι
μ’ εξάψεις νοσταλγίας
σαν από τυραννική φωνή.
Απόηχοι αλλοτινοί
της γης μου λησμονιάς
που μέσα μου σας φέρω.
Έγειρε απόψε το κερί
εδώ πάνω στο τραπέζι
και φωτίζει περίεργα
σαν σκοτάδι που λήθη αναδύει.

Κι όμως, η σιωπή σου έσερνε
πάντα στη νυχτιά τη γνώριμη
μυρουδιά σου.