Στου ποταμού την ερημιά
και σύριζα στην καλαμιά
είδα την καρδιά μου
πίνοντας χαρά να σπαρταρά
σαν το φεγγάρι στα νερα...

Αστέρι θα κρεμάσω
γιορντάνι στο λαιμό
και νύχτα θα κατέβω
για σε στον ποταμό.

Στον ποταμό, στην καλαμιά
με συντροφιά την ερημιά,
καίγεται η καρδιά , αχ! και σπαρταρά χωρίς φτερά
σαν το φεγγάρι στα νερά.

Αστέρι θα κρεμάσω,
γιορντάνι στο λαιμό,
χαράματα θα πέσω
για σε στον ποταμό.