Τα μέρη που μεγάλωσα
είχαν βουνά, είχαν καπνό,
θυμάρι και φιλύρα.
Μα εγώ ζητούσα θάλασσες
να με ζαλίζει το νερό,
να με μεθά η αλμύρα.

Τα βράδια πριν να κοιμηθώ,
σκεφτόμουνα τα πέλαγα
κρυμμένος μες στα στάχυα.
Και σ’ όλα μου τα όνειρα
χίλια οργισμένα κύματα
να ρίχνουνε τα βράχια.

Τι κι αν πατώ απαλά στη γη
με τυραννά το χώμα,
γιατί έχω ανέμους στα πανιά,
κατάρτι έχω για σώμα.
Κι η αγάπη σου με τυραννά
και πώς να τη νικήσω
που όταν βγαίνω στ’ ανοιχτά
αυτή με φέρνει πίσω.

Τα βράδια πριν να κοιμηθώ
σκεφτόμουνα τα πέλαγα
κρυμμένος μες στα στάχυα…