Τι τραγούδι να σου πω για τον χειμώνα μάτια μου
να σου κρατάει αιώνια τη δίψα ζωντανή.
Να `ναι από κρύσταλλο ή από καθαρό γυαλί.
Να το πεις μπρος στον καθρέφτη κι ο ήλιος να φανεί.

Κι εγώ εδώ να καρτερώ την άνοιξη να ξαναδώ.

Ίσως μάτια μου να φταίει που δεν είμαι αθάνατος
γι’ αυτό και στα μέρη μου η άνοιξη αργεί.
Ίσως πάλι και να φταίει μοναχά ο θάνατος
που μας μικραίνει τη ζωή και μένουμε θνητοί.

Κι εγώ εδώ να καρτερώ την άνοιξη να ξαναδώ.

Μα όπως θα λιώνουνε τα χιόνια θα λιώνει και το όνειρο
Δεν ήτανε γραφτό να δούμε τον ίδιο ήλιο εμείς οι δυο.
Τώρα οι καρδιές ζητάν πολλά τα βλέμματα χαμηλωμένα.
Ψάχνω να βρω τα κερδισμένα και βλέπω μόνο τις σκιές.