Αβάσταχτο έλιωσε το φως
αθώο κι ωραίο.

Και σαν νεράκι σεπτεμβριανό
ψιθύρισε και πάει.

Ταξιμάκι εγίνηκε της Κυριακής
που σιγοκύλησε γλυκά σαν το ρετσίνι.

Και σαν μικράκι έλιωσα κι εγώ
στου αβάσταχτου τον ιερό καημό.

-