Τ’ αστέρια ζήλεψα και έκανα ταξίδι μακρινό
βουνά με δέντρα και νεράιδες μέσα μου εγώ
μα είναι τα μάτια σου ποτάμια κι έσκυψα νερό να πιω
έχω κρυμμένα σε μια λέξη όλα όσα ήθελα να πω.
Όταν ανάβω ένα τσιγάρο σου `χα πει σιωπή να έχω
να κάψω μέσα μου πολλά που δεν αντέχω
και δε χωράει πια καμιά αμφιβολία
πως της ζωής μου η ουσία
είναι έναν άνθρωπο να έχω.
Τ’ αστέρια ζήλεψα και έκανα ταξίδι μακρινό
κι η μοναξιά, το πιο οικείο μου παιχνίδι από καιρό
όταν σου γράφω ένα θέλω να θυμάσαι
σ’ αγαπώ κι όταν σου λείπω μια εικόνα μου θυμήσου πριν καιρό.