Πόνους τσ ’ αγάπης σου φανερώνω
μα εσύ με κάνεις και μετανιώνω
ανθούς φυτεύω βγαίνει αγκάθι
το ρόδο πιάνω μα αυτό ξεράθη.

Η νύχτα πέφτει και συ χαμένη
μονάχη μένεις ξαγρυπνισμένη
στη μοναξιά σου είσαι δοσμένη
και από αγάπη ξετελειωμένη.

Λιώνω στις σκέψεις μέσα στο πάθος
μα συ νομίζεις πως είμαι λάθος
σαν την καρδιά μου θα την κεράσεις
στην αγκαλιά μου θα ξαποστάσεις.

Η πείνα θρέφει το νου μου πάλι
δίψα με φέρνει μες στην αγκάλη
τα μάτια λάμπουν σαν ηλιαχτίδα
το δρόμο δείχνουν για την ελπίδα.

Κράτα το χέρι γλυκό μου ταίρι
ένα αστέρι αυγή θα φέρει
τ’ άρωμα νιώθω της ευωδιάς σου
τσ ’ ανθούς μυρίζω της αγκαλιάς σου.

Με μια καρδούλα έχω μεθύσει
δυο μαύρα μάτια μ’ έχουν νικήσει
μα όταν λάχει και θα ξεγνοιάσεις
τότε να ξέρεις πως θα με χάσεις.