Κάτω από μια κερασιά εκάθησα μία νυχτιά
δεν ήθελα του δέντρου τους καρπούς να κόψω
μον’ ήθελα του δέντρου τους χυμούς να νιώσω
κι ως το πρωί να το στεγνώσω .
Κάτω από μία κερασιά ύπνος βαθύς με πήρε.
Μέσα σε μια βαθειά σπηλιά, τραγούδι αρχινάω
κι ένιωσα σαν να νίκησα τον Άδη
και Νύμφες σπάσαν το πυκνό βαθύ σκοτάδι.
Μέσα σε μια βαθειά σπηλιά τραγούδι αρχινάω.
Είχε και δύο αργαλειούς φτιαγμένους από πέτρα
και γύρω τους χορό σε κύκλο ξεκινάνε
ξέφρενοι αυλοί κιθάρες κι όλο με τραβάνε
γύρω απ’ τους δύο αργαλειούς, φτιαγμένους από πέτρα.
Βγήκα απ’ του Νότου τη μεριά
που ο Αιγόκερος προβάλει
ήθελα απόψε εδώ να ήσουνα κοντά μου
για να σου πω πως σκόνη άστρων είμαστε καρδιά μου
εδώ στου νότου τα ψηλά, που παίζουν αστραγάλους.
Πάνω απ’ τις ρίζες της ελιάς η Αδράστεια ξαπλώνει.