Αν για λίγο ταιριάξαν τα βήματα
και οι σιωπές απ’ τ’ άγια μας κρίματα
θα το ξέρει η καρδούλα που κιότεψε
μες στο λίγο αχ όλη πώς χώρεσε.

Μες στο λίγο που τώρα το ζήλεψε
το μυαλό που όλο ξέρει κι αμύνεται
να γλιτώσει από πόνο και πάθος
της στιγμής το υπέροχο χάος.

Κι όλα αυτά τα μεγάλα ζητήματα
τα ανύπαρκτα άδεια διλήμματα
σαν πουλάκια θα φεύγαν θα λύγιζαν
για μιας νύχτας ανάσες κι αγγίγματα.