Θ’ αναστηθώ,
θ’ αναστηθώ
με το φως της αγάπης μια μέρα
και θα ντυθώ
και θα σταθώ
στον καθρέφτη μπροστά της ζωής μου
και θα κοιταχτώ.

Ξανά, ξανά
τη ζωή μου, θα χτίσω ξανά.
Ξανά, ξανά
όσο κι αν με πονά
που δε θα `σαι εσύ πουθενά.

Θ’ αναστηθώ,
θ’ αναστηθώ
θα φυτρώσω απ’ το χώμα σαν δέντρο
και θα υψωθώ
και θα σταθώ
με του πάθους τον άγριο άνεμο
να μετρηθώ.