Δεν έχει τέρμα ο δρόμος μου
που μοναχός διαβαίνω
είναι μεγάλο το βουνό,
απότομο και σκοτεινό
π’ ανεβοκατεβαίνω.

Σε τούτη την ανηφοριά
κράτησε τους καημούς
καρδιά.

Κρύβω τον πόνο μέσα μου
να μην αναστενάξω
γιατί αν βγάλω στεναγμό
απ’ το βαρύ μου τον καημό
και το βουνό θα κάψω.

Σε τούτη την ανηφοριά
κράτησε τους καημούς
καρδιά.