Δύσκολη εποχή, δύσκολος σταυρός
έπεσα γιατί μου `σβησαν το φως.
Είμαι στο μηδέν κι έχω επιλογή
μόνο την αρχή ή το τέλος.

Κι αν παλεύω στα χαλάσματα
μόνο μη με λυπηθείς,
δεν πεθαίνουν τα φαντάσματα
μην φοβάσαι, μην κρυφτείς.

Πάμε απ’ την αρχή, έλα να χαρείς,
λέγεται ζωή μόνο αν την ζεις.
Φίλοι έχουν χαθεί, έχω προδοθεί
μα καλή καρδιά, φεύγω μακριά.

Κι αν παλεύω στα χαλάσματα
μόνο μη με λυπηθείς,
δεν πεθαίνουν τα φαντάσματα
μην φοβάσαι, μην κρυφτείς.

Θέλω απλά σεβασμό
για την θλίψη που ζω
όταν βλέπω γύρω μαύρο μόνο.
Λίγη αν έχεις ψυχή
θα λυγίσεις κι εσύ
αν μπορείς ν’ απορροφήσεις πόνο.
Μα ο ποταμός κυλάει εμπρός,
να γίνεις θάλασσα μου.

Λίγοι στη χαρά ξέρουν να χαρούν
και στη συννεφιά μένουν να βραχούν.
Λίγοι συγχωρούν, ζήτω ο εγωισμός,
λίγοι με χωρούν κι έγινα καπνός.

Κι αν παλεύω στα χαλάσματα
μόνο μη με λυπηθείς,
δεν πεθαίνουν τα φαντάσματα
μην φοβάσαι, μην κρυφτείς.