Μωρό μου άσε μην προσπαθείς
άσε τις φιλοσοφίες και τ’ άχρηστα λόγια,
αφού ξέρω μες στην καρδιά σου
δεν υπάρχει αγάπης για μένα σταγόνα.

Όχι δε σου παραπονιέμαι
έχω συνηθίσει να φεύγω,
δεν ξέρω πια που πάω τι γυρεύω
κουράστηκα όμως τόσο να φεύγω.

Κομμάτια απ’ την καρδιά μου αφήνω όπου πάω
και φταίω εγώ που δίνομαι και αγαπάω.
Εγώ είμαι μια ψυχή που συνεχώς ταξιδεύει
που ψάχνει την αγάπη και απλώνει το χέρι.

Μωρό μου για μένα η αγάπη
ήταν πάντα ένα λουλούδι βρεγμένο με δάκρυ,
μια λέξη που όποτε λέω
πικρά το μετανιώνω και ύστερα κλαίω.

Όχι δε σου παραπονιέμαι
έχω συνηθίσει να φεύγω,
δεν ξέρω πια που πάω τι γυρεύω
κουράστηκα όμως τόσο να φεύγω.

Κομμάτια απ’ την καρδιά μου αφήνω όπου πάω
και φταίω εγώ που δίνομαι και αγαπάω.
Εγώ είμαι μια ψυχή που συνεχώς ταξιδεύει
που ψάχνει την αγάπη και απλώνει το χέρι.