Είναι μέρες που είναι τόσο πεισμωμένο το κακό
Δεν κατεβάζει ούτε στιγμή τα μάτια
Σε κοιτάζει ίσια στο αίμα σαν μωρό
Μέχρι να σπάσεις

Είναι βράδια που νικάνε και φυσάει από παντού
Και ξημερώνεις μακριά απ’ όλους
Φοβισμένος στην φωλιά του κυνηγού
Θα σε ξεχάσουν

Μη κλειδώνεις πίσω σου την πόρτα
Είναι αργά δε θα ξαναγυρίσεις
Η αυλή σου θα γεμίσει άγρια χόρτα
Κι εσύ αλλού θα αγαπάς κι αλλιώς θα ζήσεις

Μη κλειδώνεις πίσω σου την πόρτα
Είναι αργά δε θα ξαναγυρίσεις
Η αυλή σου θα γεμίσει άγρια χόρτα
Κι εσύ αλλού θα αγαπάς κι αλλιώς θα ζήσεις
Κι εσύ αλλού θα αγαπάς κι αλλιώς θα ζήσεις

Είναι ώρες που δε φτάνει κι είναι λίγο το καλό
Που δεν αντέχει ούτε στιγμή η αγάπη
Ο Ιούλιος θα μας κάψει το μυαλό
Θα μας τελειώσει

Μη κλειδώνεις πίσω σου την πόρτα
Είναι αργά δε θα ξαναγυρίσεις
Η αυλή σου θα γεμίσει άγρια χόρτα
Κι εσύ αλλού θα αγαπάς κι αλλιώς θα ζήσεις
Κι εσύ αλλού θα αγαπάς κι αλλιώς θα ζήσεις