Αυτό το καλοκαίρι δεν ήρθαν τα πουλιά
δεν νότισε τ’ αγέρι, τα χώματα ξερά
και ποιος αλήθεια ξέρει σοδιά αν θα μας φέρει.

Μας σβήσανε το γέλιο του παιδιού
μες στη γιορτή τ’ Απρίλη.
Μας κλέψανε τη γλύκα του φιλιού
μας πίκραναν τα χείλη.

Κα τώρα και τώρα
χωρίς στοργή κι αγάπη
στην έρημη χώρα
νυχτώσαμε διαβάτη.

Τι θα γινόταν τάχα απ’ τ’ ουρανού το φως
δυο ψίχουλα μονάχα να είχε κι ο φτωχός
θα χρύσωναν τα στάχια μες της καρδιάς τα βράχια.

Μας σβήσανε το γέλιο του παιδιού
μες στη γιορτή τ’ Απρίλη.
Μας κλέψανε τη γλύκα του φιλιού
μας πίκραναν τα χείλη.

Κα τώρα και τώρα
χωρίς στοργή κι αγάπη
στην έρημη χώρα
νυχτώσαμε διαβάτη.