Στο πρόσωπό του τα βρήκε όλα
στο προσωπό της του γέλασ’ η ζωή
ήταν οι δύο που γίναν ένα
δυο ζωές μια ζωή
δυο φωνές μια φωνή
δυο καρδιές να χτυπάνε παρέα
κάθε μέρα γιορτή και μι’ αγάπη τρελή
τότε που όλα κυλούσαν ωραία

Σήμερα βγαίνουν της αγάπης τα μαχαίρια
Σήμερα τ’ όνειρο σκορπά

Και του τη σπάει, του τη σπάει, του τη σπάει πολύ
και πόλεμος ξεσπάει
και της τη σπάει, της τη σπάει, της τη σπάει κι αυτός
κι αυτό δεν το ξεχνάει
και του τη σπάει, του τη σπάει, του τη σπάει πιο πολύ
να βλέπει να πονάει
και το τραβάει κι εκείνος μέχρι αίμα να βγει

Συνεπαρμένοι από το πάθος
έγιναν κάτοικοι του έβδομου ουρανού
όμως εκείνα πάει τελειώσανε
τώρα κάνουν οι δυο μ’ ένα τρόπο σκληρό
κάθε τι που μπορεί να πληγώσει
κάθε τι που μπορεί να ματώσει πολύ
και μι’ αγάπη τρελή να σκοτώσει

Σήμερα βγαίνουν της αγάπης τα μαχαίρια
Σήμερα τ’ όνειρο σκορπά

Και του τη σπάει, του τη σπάει, του τη σπάει πολύ
και πόλεμος ξεσπάει
και της τη σπάει, της τη σπάει, της τη σπάει κι αυτός
κι αυτό δεν το ξεχνάει
και του τη σπάει, του τη σπάει, του τη σπάει πιο πολύ
να βλέπει να πονάει
και το τραβάει κι εκείνος μέχρι αίμα να βγει

Η αυλαία έχει πέσει, τέλειωσε κι η μάχη αυτή
τελειωμένοι και οι δύο ψάχνουν για το νικητή