Τίποτα δε μας χωρίζει πια
γνώρισα του κόσμου, του κόσμου την ψευτιά.
Τη χρυσή σου καρδιά
άδικα αγάπη μου την πλήγωσα βαριά.

Απ’ τον κόσμο τον κακό
πονέσαμε κι οι δυο,
γιατί μ’ αγαπάς εσύ
όλοι οι εχθροί ζηλεύουν
ζηλεύουν, ζηλεύουν.

Μα τώρα όμως
τίποτα δε μας χωρίζει πια
γνώρισα του κόσμου, του κόσμου την ψευτιά.

Ότι κι αν μου πουν για σένανε
δε θα ξανακούσω πια κανένανε.
Τη χρυσή σου καρδιά σ’ όλη τη ζωή μου
δε θα την πληγώσω πια.

Απ’ τον κόσμο τον κακό
πονέσαμε κι οι δυο,
γιατί μ’ αγαπάς εσύ
όλοι οι εχθροί ζηλεύουν
ζηλεύουν, ζηλεύουν.

Μα τώρα όμως
τίποτα δε μας χωρίζει πια
γνώρισα του κόσμου, του κόσμου την ψευτιά.